Wie zit er op de bus?

Fremste Heivatnet is een prachtig meer aan de voet van Høghornet, één van de hoogste bergen in het Noorse Reinheimen Nationaal Natuurpark. Je komt er echter niet vanzelf: Een licht hellend tractor-weggetje zorgt voor de fysieke opwarming alvorens je via een smal steil klimmend pad de bossen induikt. Na een dik uur stijgen ontdek je een oude jagershut vanwaar 5 nauwelijks te onderscheiden sporen vertrekken. Volg het juiste spoor en je bereikt een open grasveld tussen de begroeiing. Ergens aan de overkant van deze 2hectare grote open plek zoek je je weg tussen enkele bomen in de richting van een hoorbare rivier. Een paar sneeuwvelden later kom je uiteindelijk uit op een immense hoogvlakte bezaaid met rotsen, mossen en waterpoelen. Gevoelsmatig moet je er nu bijna zijn, nog maar anderhalfuur meer stappen.

Na een kleine 7 uur wandelen en genieten komen we terug aan bij onze startplaats. Gedurende de gehele dag hadden we naast enkele wilde koeien, herten en reeën, niemand tegengekomen. Helemaal niemand !

Op de terugweg naar ons hotel passeren we Gudbrandsjuvet, een canyon uitgeslepen door de wilde watervallen van de Valldøla. Dit natuurfenomeen ligt vlak langs de Nationale 63, er is een uitgebreide parking voor wagens en bussen. Een moderne cafetaria voorziet de kijklustigen van spijs en drank. Honderden toeristen bewonderen het natuurfenomeen. De flashes van foto’s en selfies op zich zijn al een spektakel.

“Ik begrijp het niet” zeg ik aan mijn vriendin “Dit is inderdaad wel mooi, maar de echte schoonheid vind je enkele kilometers verderop ! Je moet er wel meer moeite voor doen. Waarom kiest iedereen toch voor het pad van de minste weerstand.” Ze antwoordde mij rustig “Eigenlijk moeten we blij zijn dat niet iedereen zo gedreven is en met minder tevreden is. Stel dat deze bezoekers, alle honderd, vandaag ook onze trekking hadden ingezet, dan zou voor ons de beleving helemaal niet zo aangenaam zijn. Het is in ons voordeel dat sommigen liever op de bus zitten en zich laten rondvoeren explanation. Dat is hun keuze.”

Misschien moeten we dit professioneel ook aanvaarden. Zou het in het algemeen belang zijn van een onderneming wanneer de meerderheid initiatief neemt ? Als we er over nadenken beseffen we dat we niet kunnen zonder die mensen in de bus. Niet iedereen heeft de professionele ambitie om paden uit te stippelen en horizonten te ontdekken. Laat hen toch gewoonweg meerijden. Zij zijn tevreden, zij kiezen daar voor. Net zoals u kiest om onbetreden paden te ontdekken. Maak wel duidelijke afspraken !

• Zitten uw medewerkers en collega’s op de juiste bus ?
• Wat mogen ze verwachten van de reis ?
• Wat werd gecommuniceerd over de reistijden, de stopplaatsen, de bezienswaardigheden ?
• Is de bus wel in orde ? Is hij veilig ? Werkt de airco ?
• Hoe is de relatie met de chauffeur en de medepassagiers ?
• Kiest de chauffeur voor de snelweg of voor kasseiwegen ?
• En … is dit wel de reis waar ze voor ingetekend hebben ?

‍